mysli-zebrane

Pierwsza szansa, którą dajesz, jest zaufaniem. Druga już tylko nadzieją.
A trzecia oraz wszystkie następne, są już tylko twoją naiwnością..

Po cudownym zauroczeniu spotykałam się z kilkoma mężczyznami, ale to nie było nic wielkiego, nic na dłuższą metę.. Aż nadszedł czas, że nie wiem kiedy znowu się zakochałam.. Po raz drugi..

Z P. po raz pierwszy umówiłam się w drugi dzień świąt pod choinką na Starym Rynku, mówił, że jestem jego najlepszym prezentem, jaki dostał w te święta..
Dobrze nam się rozmawiało, więc spotkaliśmy się ponownie i ponownie..
Nawet zrobiliśmy sobie wycieczkę w góry, bo miałam ochotę na oscypka.
Wtedy to jeszcze nie było dla mnie nic takiego..
W pewnym momencie on się wycofał i kontakt się urwał.. Na trzy miesiące..

Nagle on się odezwał, przepraszał, że to przez pracę..
Czułam, że źle robię, ale spotkałam się z nim..
Spędzaliśmy sporo czasu razem, prawie w każdy weekend gdzieś wyjeżdzaliśmy..
Nawet nie wiem kiedy, stał się dla mnie kimś ważnym, nie wiem kiedy się zakochałam.
Czułam, że to nie ma racji bytu, ale jednak brnęłam w to dalej..
Aż w końcu on to zakończył jedynie wiadomością. Planowaliśmy kolejny wyjazd, mieliśmy razem zacząć chodzić na siłownię, a on jedynie napisał, że nie podjedzie do mnie po kartę Multosport, którą mu załatwiłam i, że możemy się jedynie przyjaźnić. On, który nie wierzył w przyjaźń damsko-męską.. Nie miał nawet odwagi powiedzieć mi tego w twarz..

Strasznie mnie to zabolało, coś we mnie wtedy pękło, a serce rozbiło się na miliony kawałków.
Chyba dopiero wtedy zdałam sobie sprawę, że to było dla mnie coś ważnego.

Dopiero, gdy runęłam na ziemię..
Do teraz nie rozumiem, dlaczego się w nim zakochałam..

Bywał czarujący, ale..
Ale też na każdym kroku dawał mi do zrozumienia, że powinnam schudnąć..
Że nie powinnam się malować..
Że może powinnam przyciemnić włosy..
Żebym nie ścinała włosów..
Próbował wpłynąć na mój wygląd, ale nigdy mu się to nie udało..
Skoro mu się nie podobałam, to po, co było to wszystko?

Miał też psa, którego niby kochał nad życie, ale nie potrafił o niego odpowiednio zadbać..
Jadł on głównie sery i inne niezdrowe jedzenie..
Ja mojego ukochanego psa straciłam w między czasie, przegrał walkę z rakiem..
Byłam załamana, wegetowałam..
On nie potrafił zrozumieć, czym jest depresja, uważał, że to tylko głupi wymysł.
Niedługo przed jego ostatnią wiadomością u mnie w domu pojawił się kolejny pies.
Amstaff, który też skradł moje serce.
On, nie mając pojęcia o tej rasie, uważał, że to agresywne psy i jak w ogóle mogłam się na takiego zgodzić. Dla niego chyba tylko pudle były wspaniałymi psami..

Po jakimś tygodniu od wspomnianej wiadomości usunął mnie ze znajomych na Facebooku.
Czasami wchodziłam na jego profil.. Później tylko tego pożałowałam..
Po dwóch tygodniach był w nowym związku, a po miesiącu się zaręczył..
Był to dla mnie okropny policzek, po którym bardzo długo nie mogłam się pozbierać.

Żeby nie wchodzić już na jego profil, wszędzie go zablokowałam.

Jego siostra co jakiś czas się do mnie odzywała, ale ja tak bardzo chciałam o wszystkim zapomnieć, że ją również z czasem poblokowałam.

Wiem, dziecinna zagrywka, ale chciałam się całkowicie od niego odciąć, nie widzieć niczego, co jest z nim związane.

Tak chyba było mi łatwiej..

Oczywiście depresja ponownie otuliła mnie swoim ramieniem..
Od tamrego czasu minęło już prawie półtora roku, a ja nie mogę wyrwać się z jej objęć..

Już tak bardzo tego nie przeżywam, ale zdarzają się momenty, że wszystko wraca i znowu czuję się beznadziejna, naiwna i niezdolna do kochania..

To chyba było dziwne, toksyczne.. 

Fot. Internet

Rozczarowania sprawiają, że otwierasz oczy i zamykasz serce..

Po pierwszej, wielkiej miłości przyszło piękne zauroczenie..

Wyjechałam do Warszawy na dwa tygodnie, aby przeprowadzić badania do mojej pracy magisterskiej.

Przez większość czasu nudziłam się i miałam dosyć samotnego zwiedzania, a w Warszawie nikogo nie znałam.

Przez to założyłam aplikację randkową i chyba po godzinie czasu spracerowałam już z T.

Cudownie czułam się w jego towarzystwie, od początku mieliśmy masę wspólnych tematów.

Ale nie tylko.. Jakaś niewidzialna siła nas do siebie przyciągała..

Dzięki T. widziałam Warszawę z dachu wieżowca i wiele innych pięknych miejsc.

Czułam, że dba o mnie, nawet obiad mi kilka razy ugotował.

Każdą wolną chwilę ze mną spędzał..

Sex też był cudowny.. Ale..

W końcu nadszedł czas powrotu do szarej rzeczywistości..

Wróciłam do Poznania..

T. zabiegał o kontakt ze mną, ale ja chyba nie wierzyłam już w miłość, bałam się kolejnego rozczarowania..

Zaprosił mnie nawet na swoją przysięgę do wojska, żartując, że będzie o czym opowiadać dzieciom..

Zniszczyłam tą relację.. Wycofałam się kompletnie.. Bałam się odległości, która nas dzieliła..

Z biegiem czasu wiem, że mogłabym się w nim zakochać. Żałowałam tego wyboru..

Żałowałam, że nie spróbowałam, że nie dałam nam szansy..

Fot. Internet

Nigdy nie dowiem się, co z tego mogło być, ale za to mam cudowne wspomnienia.

"Myślałam, że trudno mnie pokochać,
a prosiłam o miłość niewłaściwe osoby."
- Allyson Dinneen

Za nami luty..
Miesiąc, w którym swoje święto mieli zakochani.
Z tej okazji chcę wyrzucić z siebie trochę cierpienia, szczyptę bólu i mnóstwo rozczarowania..

Nigdy nie miałam szczęścia w miłości. W życiu w sumie też nie, ale dzisiaj nie o tym chcę napisać.

Tak na prawdę kochałam dwa razy, ale czy byłam kiedykolwiek kochana?
Być może tak, ale z jakiś powodów nie potrafiłam tego dostrzec, albo nie chciałam, a może ktoś pokochał mnie w niewłaściwym momencie..

Pierwsza miłość - P.
Jeszcze z czasów liceum.. Na początku była niesamowita chemia między nami, od początku rozumieliśmy się bez słów, sex był zawsze cudowny..
Pomimo tej pięknej sielanki po ponad 5 latach zostało wyrwane mi serce.
Zdradził mnie, nie raz.. Dlaczego? Bo nie mogłam iść na jakąś imprezę, bo musiałam uczyć się do sesji na studia. Nie potrafiłam tego wybaczyć..
Wiecie jak się dowiedziałam? Jego najlepszy przyjaciel mi o tym powiedział, bo nie potrafił patrzeć na to jak mnie oszukuje..
Przez kolejne miesiące moje życie było jakąś komedią..
Chodził za mną, czekał gdzie tylko się dało, prosił o wybaczenie..
Jednak tego nie potrafiłam wybaczyć. I z biegiem czasu myślę, że dobrze zrobiłam.
On zdradzałby mnie dalej..
Po prawie roku wyjechał z tamtą dziewczyną za granicę, później wzieli ślub, po kilku latach pojawiło się dziecko.

A on co? Nadal do mnie pisał, dzwonił, próbował skontaktować się na różne sposoby, chociaż raczej na nic nie odpowiadałam.

Zrobiłam też coś głupiego, za co możecie mnie skrytykować, ale ja nie czuję się z tym źle, bo upewniłam się tylko, że on już dla mnie nic nie znaczy. Tak jak tamta dziewczyna, z którą mnie zdradzał, i która też ukrywała to przede mną.
Po jakimś czasie, gdy był w kraju, spotkałam się z nim. Sex był super, ale tylko tyle. Nie czułam tego, co kiedyś..

Wiem, że on ją też zdradza. Nie ze mną, ale z wieloma innymi kobietami.. Sam mi to przyznał w jednej z naszych ostatnich rozmów.

Wszędzie go poblokowałam, nie wie, gdzie obecnie mieszkam, więc od kilku lat mam spokój.
Uwolniłam się od P..

Wylałam przez niego morze łez, wpadłam w głęboką depresję i wyjście w miarę na prostą zajęło mi kilka lat. Przez długi czas czułam, że on mnie kochał. Nawet po tym, co zrobił.. Ja za to nie potrafiłam otworzyć się na innych, i chyba nadal mam z tym problem..

Fot. Internet

Dzisiaj pierwszy dzień meteorologicznej wiosny, dlatego mam nadzieję, że coraz więcej słońca zagości w naszych życiach..

Nie ma większej wolności niż wolność bycia sobą..

Dzisiaj są moje urodziny.. 32..

Ten czas upływa tak nieubłaganie.

Życie przelatuje mi między palcami, a ja jakbym cały czas stała w miejscu..

W sumie dzień jak codzień, z tą różnicą, że ktoś zadzwoni z życzeniami lub wyśle je w wiadomości.

Z okazji urodzin życzę sobie:

- przedewszystkim możliwości bycia sobą,

- zdrowia, nie tylko fizycznego, ale i psychicznego,

- miłości, ale takiej prawdziwej i na zawsze,

- uśmiechu na twarzy i pogody ducha,

- pewności i wiary w siebie,

- pracy, która będzie sprawiała mi radość i pozwoli dobrze zarobić,

- idealnego dla mnie ciała, które nie istnieje,

- własnego domu, który będzie moją oazą,

- i dużo udanego sexu, którego od dawna mi brakuje.

Fot. Internet

Codziennie robię sobie kawę..

Codziennie robię sobie nadzieję..

Chyba czuję się lepiej, chociaż wypełnia mnie nostalgia.

Nadal wytrwałam w moim postanowieniu noworocznym i ćwiczę.

Póki, co jakoś nie bardzo chudnę, ale trochę zmieniło mi się ciało, lepiej wygląda.

Uporządkuję pewne sprawy i tak schudnę za wszelką cenę.

Znowu się pogubiłam..

Ćwicząc trochę eksperymentuję, sprawdzam, co najbardziej na mnie działa.

Styczeń i początek lutego był czasem siłowni.

Teraz zaczęłam chodzić na schody ze światłem podczerwonym.

Planuję to codziennie od poniedziałku do soboty do końca miesiąca.

Później może kolejna modyfikacja.

Gdy ćwiczę przynajmniej nie myślę o tym, czym nie powinnam.

Wtedy skupiam się na sobie, na tym, co tu i teraz.

Mam nadzieję, że jeszcze będzie lepiej, że jeszcze będzie piękniej, że jeszcze będę szczęśliwa.

Fot. Internet